fotoğraflar, hatıralar, arkadaşlıklar... herkesin 1500 arkadaşı var sözde, ama en yakın arkadaşlar bile yan yana geldiklerinde telefonlarına bakıyor. albümlerde özenle saklanan fotoğraflar, herkesin gözüne sokulur hale geldi, mantar gibi çoğaldı sayıları da. hatıralar desen, herkes her anını yalancı hatıralara dönüştürmenin derdinde, hayatlarının çok renkli olduğunu başkalarına ispaltlama derdinde. kendisi için yaşayan, gerçek arkadaşlara sahip olan insan kalmadı neredeyse.
Ansiklopediler. Birkaç sayfa bilgiye ulaşmak için kütüphane kütüphane gezer ,tüm ansiklopedikleri tarardık.Şimdiki çocuklar elinin altındaki bilgiyi yazmaya üşeniyor. Hoop çıktı al, gönder.
Kitap okumak.
Çünkü eskiden kitaba ayırdığımız vakit günde 15 dakika değildi, ama telefon üzerinden çeşitli forumlar ve sözlükte geçirilen zaman saatleri buluyor artık. Her ikisinde de okuma eylemini gerçekleştirsek bile ani bir mesaj ile okumanın kalitesi düşmekte.
power point. internet olmadan önce saatlerimizi power pointte saçma slaytlar yaparak geçiren bir nesildik biz ne zaman internet geldi yonjalar msn spaceler meydana çıktı işte o zaman power pointin pabucunu dama attık.
mektuptur. mektupla birlikte duygu, yazarken kağıda dokunuşun, kalemi tutuşun, onun verdiği haz, mutluluk, yok artık. gerçek özlemler yok. artık her şey bir camın arkasında. öyle soğuk, duygusuz kalıyor. "böyle de duygulu oluyor" diyenler çok var. çok rahat bir şekilde söyleyebilirim ki; sizin yaşadığınız gerçek duygu değildir. bir mektup yazmayı deneyin. onu göndermenin verdiği hazzı, daha sonra gelecek cevabı beklemenin hasreti ve özlemi, mektubu gördüğündeki mutluluk... bunların hepsi yok olmuştur artık.
mektup bunlar içinde önemli bir konumdadır. bir zamanlar zorla elde edilen kağıtlara yine güçlükle elde edilen mürekkeple, kuş tüyünden bozma kalemlerle özenilerek yazılırdı mektuplar. bir mektupu göndermek ve ona cevap almak bazen aylar alırdı. gelişen dönemle birlikte bu durum da değişti; kağıt, kalem, zarf ve posta teşkiları derken mektup göndermek ve almak kolaylaştı.
mektubu farklı yapan kağıda yazmanın getirdiği özen, kelimelerin titizlikle seçimi ve mektubun kendine has bir yapısının olmasıydı. kurallardan bazıları mektubun başlangıç ve bitişi, zarf arkasına adresi yazmak vb idi.
mektup iletişim iççin vazgeçilmezdi. osmanlı'da posta teşkilatının kurulması ve ilk pulun basılması ıslahatlar arasında yer almıştı.
kendisine mektup gelen biri mektup almış olmaktan dolayı bir heyecan duyar, kimden geldiğini anlamak için arkasına bakar ve heyecanla zarfı açardı. sırf mektup zarflarını açmak için mektup açacağı isimli bıçak benzeri bir alet vardı. zarf açıldıktan sonra mektup kimden gelirse gelsin bir kaç kez okunurdu. çünkü mektubu yazana hemen geri dönüş şansı yoktu. bu nedenle dedikleri, anlatmak istedikli iyice anlaşılmaya çalışılırdı.
bu arada pul kolleksiyonları yapanları da unutmayalım. ayrıca mektup edebi bir tür olarak da kabul görür. yani mektup pek çok alanda etkiye sahipti.
teknolojinin gelişimi ile kaçınılmaz son geldi tabi ki, aslında mektubu ilk olumsuz etkileyen telefon olsa da internet sonunu getiren olgu olmuştur. bugün artık mektup alıp gönderen çok azdır. e-mail, ki türkçe'si elmek'tir (bkz: http://tdkterim.gov.tr/?k...p;hng=md&kelime=elmek) artık çok sıradan bir hal almıştır. normal bir internet kullanıcısı gün içinde bir kaç kez elmek alıp gönderdiği için mektuptaki gibi bir heyecan duymaz ve özen göstermez. önemli olan "hız" faktörüdür. kolay kolay kimse diğerinin kullandığı cümlelerdeki özene dikkat etmez.
kısacası artık "mektubunuz var." cümlesini duymak imkansıza yakın gibi.
