Sigara içenler bilirler, sigara içmezden önce hayatlarında sigara bir şey ifade etmez.
Yani yokluğu ile varlığı farksızdır.
Çünkü denememişler , psikolojik olarak hayatlarının bir parçası haline getirmemişlerdir sigarayı..
ilk dalı içip bağımlı olduktan sonra sigaranın olmayışı bile kişiye büyük ızdıraptır.
Çünkü yaşamak için gerekli şeyler sınıfına yapay olarak sokulmuş sigara yoktur ve bu yoksunluk sinir bozucudur.
Beyin bu takıntıyı gittikçe sinir bozucu hale getirir ve normalde olmadığınız şekilde bir yanılsama içine girer, sigara olmayınca delirecek gibi olursunuz.
Tabii olmayanlar da olabilir, zaten konumuz sigara değil. Bu kaba bir örnek.
Asıl konuya gelirsek,
internet ilk girişlerde pek fazla bağımlılık yapmayan ama güzel olan bir şeydir.
Sonradan alışıldıkça hayatın gereklilikleri içine yavaş yavaş girmeye başlar.
Olmayışı sıkıntı yaratmaya başlar.
Buna bir de sosyal medya araçları hatta sözlükler de eklenince zaman kaybımız inanılmaz boyutlara ulaşır çünkü
Bizler kendimizi tam olarak yansıtmayız böyle yerlerde.
Yansıttığımız aslında kontrol edebileceğimiz ve mükemmel olmasını istediğimiz zorlama kişiliğimizdir.
Bu kişiliği tatmin eder ve gerçek hayatta gerçekleştirme arzusu için daha az uğraşırız.
Hatta zamanla sanal hayatımız gerçek hayat, gerçek hayatımız ise sanal hayatın sanalı haline gelir.
internet hayatımıza girmeden önceki hafızamız da artık yoktur.
Hemen her şeyi saniyeler içinde unutabiliriz.
Daha az kitap okur ve özet bilgiler yığınıyla doldururuz zihnimizi..
Ertesi gün erkenden uyanmamız gerekse bile bir türlü vazgeçemediğimiz bağımlılıktır.
Çünkü tam olarak doyamamış ve sıkılamamışızdır. Uyumaya kalksak uyumaya çalışma aşamasındaki minicik sıkıntı bile bizi geri getirebilir.
şu sıralar gerçekten ciddi anlamda yayılan bir bağımlılıktır. insanlar resmen şarj aletine bağımlı yaşar hale geldi. oturup sohbet etmek istediğiniz kişinin yüzünü göremezsiniz çünkü telefon ekranındadır. sanal kimlik olayı daha da vahim. sanalda istediğimiz kimliğe bürünebiliyoruz. kendimizi istediğimiz gibi tanıtabiliriz. çünkü karşımızdaki kişi bunun tezatını oluşturacak hareketlerimizi görmez, konuşma tarzımızı bilemez, bir olay karşısındaki gerçek tutumumuzu göremez. dolayısıyla mükemmel bir benlik çıkar ortaya.
ama yanlış yapıyoruz dostlar. gerçek hayat dışarda. gerçek duygular, gerçek konuşmalar hepsi şu bilgisayar, tablet ve telefonların dışında.
Bu bağımlılık ve peşi sıra gelen telefon kullanımı özellikle çocuklardaki ilgiyi tek odağında toplamaktadır.
Elbette birçok şey öğrenirler, dünyayı erken tanırlar fakat bunca teknolojinin getirisi ayrı kitap okumanın getirisi ayrıdır.
internet bağımlılığı kitap okuma alışkanlığımızın da önüne ket vurmuştur.
Teknoloji kitapları artık rahatlıkla cebe sokmuştur evet..
Ama bu araçlardan kitap okumaya çalışmak gözü aşırı yorar.
Örneğin bilgisayardan kitap okumaya çalışmanın göründüğü gibi olmadığını çok kişi söyler.
görünen o ki sadece benim aklıma her 'ü getirmemiş mevzu. o film, insanın kendi yarattığı teknolojinin ve böylece oluşan çıkmazın içinde boğulup zamanla kendisini esir alan yalnızlığını harikulade betimliyordu.
ben daha ziyade bu konuyu insanın kendisine yabancılaşması üzerinden ele alıyorum. zamanla bu durum içinden çıkılmaz bir hal alacak. insanlar yalnızlaştıkça yalnızlaşacak, robotlaşıp gerçek benliklerinin üzerini koyu kalemle çizecekler.
vahim son, yakın yani. bir de bu konu kısacık geçiştirilecek bir şey değil. üzerinde etraflıca durmayı hak eden bir konu bu.
