dün akşam bu kanıya tekrar vardıgım olay. kısacası zekiyim amnkoyum.
dün bir arkadaşın evinde kaldım. gece yarısı bir baktım ki herkes uyumuş, salonun ışıgı açık kalmış. lan dedim şu ışıgı kapatayım da ben de yatayım artık. ne mümkün. ışıgın kapatma dügmesini bulamıyorum amnkoyum. dügme yok lan! en az 10 dakika aradım dügmeyi, ama bulamadım. en sonunda cinet geçirip "sikerim lan" deyip ışıgın ampülünü gevşettim. ancak öyle söndüre bildim. ee diceksin ki; yarak kafa bu akşam o adamlar o ışıgı nasıl yakacaklar? olum skimde bile degil lan, ben o ışıgı dün bir şekilde kapattımya gerisi beni ilgilendirmez. kısacası zekam bu kadarmış benim onu anladım.
sabah kahvaltında menemenin üzerinde duran erimemiş kaşarları dert edip üzülürken ''abi karıştırsan ya çok sıcak erir hani'' cümlesinden sonra kısa bir anlık yaşanan andır.
DEGiŞEN HiÇ BiR ŞEY OLMAYACAKTIR. NE YAPACAN? ATOMU TEKRARDANMI PARÇALAYACAKSIN. iKi BULMACA ÇÖZÜLEN ORTAMDA BiR TANE CEVAP VERiP "ULAN BEN ZEKiYiM HERALDE" DEDiGiN ANMI GELECEGE BÜYÜK BiR UMUTLA BAKTIRACAK SANA. YAŞDA 35 OLMUŞ AMNKOYUM.