bilader üç senedir aynı sınıfta olduğum kıza yakınlık kurup açılmak istedim. hep bir önündeki veya bir arkadaki sırayı kapmaya özen gösterdim. biliyordum manitanın üç senedir sevgilisi yoktu. bende ne hikmetse cesaretimi toplayıp açılamamıştım. bana böyle bir cesaret geldi ama kız anlamıştı artık.
ben: b
kız: k
k: bana birşey mi söyliceksin?
b: efem ne birşeyi.
k: tamam öyleyse.
b: şeyy yaa. ben...
k: evet.
b: ben... seni seviyorum. benimle çıkarmısın? (oh be en sonunda söylemiştim)
k: olmaz.
b: ?
k: olamaz. tarcan la çıkıyorum.
b: ne zamandır??!?!?!
k: işte geçen gün teklif etti bende kabul ettim.
b: (ulan tarcan anan... s.ktim.)
remen yıkıldığım andı. dağ gibi herif yıkılmıştı. ulan üç senedir sevgilisi yok kızın git açılsana.
"tarcan olmasaydı" diye sordum. "belki olurdu" dedi. bu bile yıkılmamı engelleyemedi.
küçükken güneşin kavurucu sıcağını önemsemeden iki sokak aşağıdaki bakkala gitmiştim. hemen cipslere yönelip içinden taso çıkan ve boş yok yazan bir cipsi alıp eve koyuldum. cipsi açmadım çünkü mahallenin çocukları hem cipsimi bitirir diye korkmuştum hemde tasomu alırlar diye. neyse eve gelir gelmez cipsi açtım ve gözlerim doldu boş yok yazan cipsten taso çıkmamıştı.
