Bu şansı başkasına bırakmak istemeyen, kendisiyle barışık, sevimli insanlardır. Dünya bu tip insanlardan oluşsa diye düşündüm de şimdi. Çok ütopik. Ama mükemmel.
mizah anlayışının da ileri düzeyde olduğunu gösterir. yani her ortamda espri yapabilirler. kendileriyle ilgili bir espri ya da şaka yapıldığında içerlemez ve herhangi bir espri ya da şakaymış gibi davranarak etrafına neşe saçarlar.
abartmadan yapıldığında insanın beğenmediği taraflarına karşı daha rahatlıkla bakabilmesini sağlar.
ve iyidir, hayatı ve kendini çok ciddiye almamak gerekir.
kendiyle barışık olduğunu gösterir. dozunu ayarlamak gereklidir. dozunu ayarlayamazsan diğer insanların da sana saygu duymayacağını gösterebilir. (bkz: ''sen böyle yaparsan elalem neler yapmaz.'')
olgunluk ve egodan arınmışlık eylemidir.
hayat, kendisi ile eğlenebilenler için tam bir cümbüştür.
bir yanlış söz, bir abartılmış kahkaha, bir sakarlık, bir yanlış anlama sizi rezilliğin değilde, insan olmanın garip halleri ile eğlenmenin diyarına götürebiliyorsa, artık olmuşsunuz demektir.
insan, kendi kendisini doyurduğu, temizlediği, tatmin ettiği gibi kendisine kızmasını, kendisine bağırmasını ve kendisini tenkit etmesini de bilmelidir.Geleneğimizde "müsamahayı başkasına, muahezeyi kendimize "diye bir söz vardır. Başkasına hoşgörülü olmak, kendimize ise kontrollü ve hesaba çeker bir durumda bulunmak manasına gelir.Kendimizle dalga da geçebilmeliyiz.
ölçüsünde ise, karşıt abartmışlıkla kendimizi övmüyorsak kendimizle barışıklığı ifade eden durumdur. sokakta ayağın kaydı düştün, önce kendin gül insanlık halidir de diğer gülenler umrunda olmaz.
