20 yaşında bir insanın kendini 35 yaş olgunluğunda hissetmesidir. eğer becerebiliyorsa ne mutlu ama bir de 60 yaşına gelip 18 yaşındaymışcasına davrananlar, eğlenenler var onlar da şebeğimsidir, yakışmıyor, yakışmıyor, yakışmıyor işte. ne diye zorluyorsun tamam sevimlisin , cana yakınsın, on numarasın fakat eşşekle suyu ne diye birleştiriyorsun? barlarda dans etmeye çalışanlar var aleme maskara olurlar. ya kardeşim adam gibi bir slow dans, ne bileyim halay oyun havası, tango falan yap çok istiyorsan pitbull eşliğinde hafifçe sallan fakat bir justin timberlake edasıyla sahneye çıkıyorsan çok iyi bi halt etmiyorsun demektir.
çocukken kendini hep yedi, sekiz hissedip, on sekiz olmak ister. 18 olunca 18 olur ama yeterince mutlu olmaz. 19 unda erkekse askerlikten korkar küçülmek ister, kendini esaret yaşında hissetmez çoğu insan. 22, bilemedin 23 dedimi hayatın yükü binmeye başlar omuzlarına, kendini 30 hisseder ve yedi yaşlarını özlemeye başlar. 30 larında, yirmili yaşların getirdikleri ile götürdükleri arasında bocalar, ne yedi olmak ister ne de 30, yirmilerde takılmak ister, 30 dur cidden. 35 lerinde 50 lere dayanır, ufalmak ufalmak ister. kırklarda yaşlılık, ölüm korkusudur çöker onuzlarına, mezara bir adımı kalmış yüzlüktür ruhu, gönlü cenin olmak, annesinin karnında büzülüp kalmak ister. yetmişlerinde yavaş yavaş korkuları kalmamıştır artık, hem yedi hem de yetmişdir, aradaki yaşlarını da ziyaret ederek ama yeniden doğup, sonsuz yaşamaktır tek özlemi. yüzleri gördüyse, artık yorulmuştur her manada ruhu. ne yediyi ne de yetmişi ister, tek derdi biran önce kainata dönmek, acısız, tasasız bir yokoluştur.
