eger oldugu gibi davranamıyorsa, girdigi bir ortamda sırf sevilmek için kasıntı olabiliyorsa, her$eye "evet" diyorsa, ba$kalarının isteklerine dı$lanmamak icin boyun egiyorsa o insan özsaygısını kaybetmi$tir ki özsaygısını kaybeden insan insan değildir artık. oysa insan dogası geregi özgürdür, özgürlüğünü kaybetmi$ insan ba$kalarının boyunduğu altında ya$ayan ülke gibidir. unutulmamalıdır ki ta$ yerinde ağırdır; insan sevildiği, sözünün geçtiği yerde sevilir-sever ve kendi değerini farkeder, kendine olan saygısını kazanır. *
