çok iyi anladığım durum, yani aşık olmak değil de kimseyi kendisi kadar çok sevememek daha doğru olur sanırım. kötü bir şey olduğunu düşünmüyorum, insanın kendisiyle barışık olması, kendini sevmesi onu daha mutlu kılar bence ve ayrıca kendini beğenmişlikle karıştırılmamalı kesinlikle!
ayrıca her insanın içinde biraz olsun var olduğunu düşünüyorum. ve kendini sevmeyen insan başkasını da sevemez zaten.
ne zaman mevzu bahsi olsa, aklıma marilyn manson abimizin kaburgalarını aldırıp kendi çükü ile münasebette bulunduğu efsanesini aklıma getiren durum. böyle bir aşkın en ekstrem vakası budur. sınır tanımaz.
narşist kişidir başkalarında bulamadığı mutluluğu kendinde bulmuştur onu kimse mutlu edememiştir ve meseleyi kendine aşık olarak çözmüştür. en azından kimse terk etmeyecektir onu ama bilmez ki aşık olduğu kişi hem cinsidir yani erkekse bir erkeğe, kadınsada bir kadına aşık olmuştur ve bu biraz ilerlerse eşcinselliğe kadar gidebilir.
