ilkokul dayken bir kız beni seviyordu. çocukluk işte. havalı bişeydim zaten. şimdi baksan, pehh... benimle çıkmak istiyordu. biliyorum simdi yaşınız başınız kaçtı diyeceksiniz ki ben de öyle diyorum. o yaşa o kötülük çok fazlaydi ama... off, kıza en yakın arkadaşıyla kuserse benimle çıkabileceğini söyledim. kız arkadaşıyla bi beş saniye konuştu. ve onu geride bıraktı. tabi arkadaşı ağlamaklı... yanıma geldi dediğini yaptım dedi. ben seninle çıkmak istemiyorum deyip yüzüstü bıraktım. kötülüğe mi girer başka bi şeye mi bilemem. ama baya bir koymuştur. çok da peşimden koşmuştu. neyse bazen çocukluk işte deyip geçiyorum bazen de tiksiniyorum kendimden... geçen de yolda onu gördüm. 8-9 sene sonra ablasıyla yürüyordu. tabi sarı saçlarından ve güzel burnundan tanıdım onu. olan oldu ama bir özür dilerim demeye cesaretim olmadı.
