yıllar evvel kıyıya köşeye yazdığınız bir sözü ya da yine eski tarihli bir girdiyi okuduğunuzda 'lan bunu ben mi yazmışım. vay arkadaş' deyip şaşma durumudur. işte o an 'o yıllarda ki kendinizden' ne kadar uzaklaştığınızı fark edersiniz. yani 2005 yılında ki nuri'yle 2012'sinin nuri'si arasında fark vardır. ve siz 2005 nuri'yi tanıyamazsınız. evet. okul numarası gibi oldu o sonuncu fark ettim *
örnekleme:
formspring hesabımda geriye doğru sardım. gelen bir soru ve cevap
soru: sonucunun ne olacağını bile bile hata yapar mısınız?
cevap: bazen. eğer değecekse.
vay 2010 gece uykusu, ne cesur adammışsın lan sen. **
insan kendini cidden tanımıyor. Fiziksel olarak ama.
Düşünsenize, bir ses kaydı aldınız, sesimiz duyduğunuzdan çok farklı değil mi? Konuşan sizsiniz bu cümleler size ait ama ses başkasının... Kayıtta mı problem var acaba? Hayır, arkadaşınızın sesi normal geliyor. Ama arkadaşınız da sizin düşündüklerinizin aynısını düşünüyor.
Peki ya fotoğraflar? Aynada süper olduğumuz ama fotoğrafta bi' garip çıktığımız o fotoğraflar. Neden oluyor ki bu? Çünkü hiçbirimiz ayna veya fotoğraflar dışında kendimizi göremiyoruz. En çok hangisini kullanıyoruz? Ayna mı, Fotoğraf mı ? Tabii ki ayna. Göz aşinalığımız yanlış! Ayna sizi tersten gösterir. insanlar ve fotoğraf makineleri ise sizin gördüğünüzün aksine gerçek (yani düz) halinizi görür, gösterir. Eee, bu da sizi tanıdığınız siz yapmaz.
Sen sadece düşüncelerini okuyabildiğin ama fiziken hiç tanımadığın o insansın...
