özellikle gece hatta başını yastığa koyup uyumaya hazırlandığın an seni alıp türlü düşüncelere saran dahası uykuyu Skip atan eylemler, fikirler bütünü.
herkesin yapamayacağı ya da yapmaktan kaçacagı bir harekettir. çevremize dönüp baktıgımızda çok güclü ilişkilerin insanların empatiden ve kendini sorgulamaktan kaçtığı için bozulduğu bariz bir şekilde bellidir. Zamanın bizide yıpratmış olmasındanmıdır bilinmez artik ince düşünmüyoruz eskisi gibi kendimizi sorgulasak hatalıyı çok kolay anlayacakken , aman vur patlasın çal oynasın kafasındayız belki de bu kolayımıza geliyor . sonuç olarak iki anlamda da kaybeden taraf ne yazık ki biz oluyoruz.
şahsi görüşüm insanın kendisini yani aslında kendi üzerinden hayatı sorgulaması tamamiyle bilmekle doğru orantılıdır yani bilgelikle ama bu klasik manada felsefeci mantığında yada ferrarisini satan bilge kıvamında veyahut himayalarda hakikata erme derdinde olan bir çift yürek modunda değil.bildiğin idrağını açıp öğrenme ve bunu hazmetme eyleminin sonucudur bilgelik. bunun sonucunda da sorgulama başlar.daha çok bildikçe ki sonu yoktur bilineceklerin daha çok sorgularsın.sonra bi durup önce etrafa, dönüp bide kendine bakarsın hafif sıyırmış bi şekilde.yahu bu insanlar niye bu kadar mutlu niye hayatı sorgulamazlar ki diye sorgularsın bu seferde ve adam demiş diceğini diye düşünüp ignorance is bliss dersin içinden her seferinde.ulen ben manyağım o zaman mutluluk cehaletse neyin kafasındayım diye bakınırken yine etrafa mal gelip mal gidiceğime az buçuk acılı, hafif çatlak birazda manyak olmanın ne zararı varki dersin. mutluluk oyununa tercih edersin çünkü bilirsin aslında mutluluk "gerçek bilmek ve farkına varmak" tır
benim açımdan tabir-i yerindeyse hiçbir .oka yaramayan olay.
kendimi çok sorguladım zamanında, çok suçladım, benim suçum olmayan bazı konularda bile, çeşit çeşit kişisel gelişim kitapları okudum, belki bazı girdaplardan çıkabilirim diye, haa bir de çok dua ettim yaradana da "bana yardım et" diye.
başkaları gibi çevreye saldırmadım, kırıp dökmedim, isyanımı kendi içimde yaşadım, ufak tefek değişkenler hariç büyük bir değişim olmadı.
hadi hepsini geçtim yaradan a sığınmışım o kadar ettiğim dua kabul olmadı ya, yeri geldiğinde bir katile bir caniye gibilerine yardım eden hayatını olumlu yönde değiştiren pek büyük yaradanımız iş bana gelince pasif kaldı, bana diyorlar ki "kaderini zorlama olmayınca olmuyor allah böyle istiyor..." ben bu kaderle yaşamak zorunda mıyım peki? ne yapayım değişmesi için o verdiğim örnekteki gibi katil, cani, kırıp döken vs. mi olayım? onu mu istiyor yaradan?
bu yüzden (bkz: allah a inanmak ama güvenmemek) diyorum, bu genel değil kişiseldir, yani benim onunla aramdadır, zaten artık ölüm günü veya kıyamet günü sorgu sual bitsin, benim cehenneme gideceğim belli olsun (ki bu şartlarda cennet zor hatta imkansız) benim de sorularım olacak kendisine, ben de bir nevi sorgulayacam, izin verirler vermezler ama yapacam bunu, görüşücez o zaman işte.
Bir nevi öz eleştiri yapması, kendisi ile yüzleşebilmesidir.
hesap günü gelmeden insan kendini hesaba çekmeli aslında. Ki kusurlarını görebilsin. Aynı hatalara bir daha düşmesin.
insanı insan yapandır ailesiyle veya etrafındaki insanlarla bir ilgisi yoktur. az zeka pırıltısı taşıyan her insan hayatı ve kendini sorgular böylelikle amacını bulup iyi kötü ayrımını yapabilir. herkesin kendince cevapları herkesin kendince düşünceleri vardır.
