sebebi kesinlikle alter egodur. bunu kendinize bile itiraf edemiyor olabilirsiniz. toplumla barışık kıyafetimizin altında hep bir karadul gizlenmektedir. toplum tarafından örnek gösterilecek birisi olsak da, hepimiz egoistiz ulan işte. yeri geldiğinde acı çekmeyi bile kendi çıkarlarımızdan yana bükmeyi becerebiliyoruz, acı çekmekten zevk alır hale gelebiliyoruz. iyiliği bile başkaları tarafından takdir edilmek için yapıyoruz, ya da kendimizi tatmin ediyoruz. şu dünyadaki ciddi anlamda en kötü kişiler alt benlikleriyle en barışık kişilerdir. bunların üzerine "bir insan nasıl bu kadar kötü olabilir ki" diye analiz kasmaya, onları anlamaya hiç de gerek yoktur. onlar aramızdaki en düz, en az karmaşık olanlardır. anlamaya çalışmamız gereken iyi ve kötü duvarları arasına sıkışmış benliklerimizi nasıl özgür kılabileceğimizdir. yanımızda bize sarılan veya bizim ona sarıldığımız birisi olsa da, hep kendimizle baş başayız. o kadar yalnızız ki aslında. kendi kendimizden nefret ettiren de işte o hücreye kapattığımız yalnız insanın ızdırabıdır...
insanların kendini sevmeyen bireyi maddi veya manevi özellikleri yüzünden onu sevmediğini ve hatta yüzünü dahi görmek istemediklerini düşündüğünden olabilir yani ben böyleyim mesela . insanları takmadan kendimizi gayet sevebiliriz ama bunu başarmakta zor be .
sevilmeyecek biri olması son seçenektir çünkü sevmeye tenezzül edilmeyecek insanlar kendine tapmaktadır. hayatını düzene koymayı bir türlü başaramayan insanlar olabilir veya karşısına hiç kendine uygun biri çıkmayan hatta hep zıt giden karşısındakine her zaman ne kadar yetersiz olduğunu söyleyen ama kendilerinden bok olamayan yalnızca insan eleştirmeyi kırmayı bilen kendisinden başka kimse kırılmıyormuş gibi davranan sözde doğrucu ama sadece doğru olan şeyleri söylemeyen orospu çocuğu insanalar çıkmış olabilir burdan tez vakitte allah onların belasını versin bi insanı kendinden nefret ettirmeyin şeref yoksunları.
insan kendisini geliştirmeye ve ilerletmeye güdülü bir canlıdır, bu güdünün olmaması ve doğal narsizm bir hastalıktır, insan kendisini beğenmeyerek hep bir üst kademeye taşımaya çalışır.
Depresif bir durumdur. Vicdanı rahat olmayabilir. Yada hedeflerine ulaşamadığı için kendini değersiz görebilir.
Elhamdülillah bu durum hakkında da kur an dan bir nasip almışım.
Bir müslüman bu hallere ancak bir hırs, yada günah işlediği zaman düşer. Yoksa onun gönlü huzur içindedir. Çünki onu rabbi ve resulu eğitmiştir.
Kendine güzellikler katamamasından, hayatını olumlu etkileyememesindendir. Kısaca yeteneksiz olmak insanın kendinden nefret etmesi için temel sebeptir ve itiraf ediyorum önceki cümlelerdeki olumsuzluk eklerini doğru mu yazdım diye dikkatlice kontrol ettim.
