insanın kendisini sevmesi (bu sevgi narsistlik olmayıp gerekli özgüveni karşılayacak düzeydir) aslında bir yüktür. normalde nasıl ki başka bir insanı seviyorsanız onun için bir şeyler yapmak zorundaysanız aynı şekilde kendinizi de seviyorsanız kendiniz için bir şeyler yapmak zorundasınızdır. işte bu yükten kurtulmak rahatlamak için kendinizi sevmekten vazgeçersiniz. peki bir insan neden bu yükten kurtulmak ister? Eğer kendinize verdiğüniz değer ve sevginin artık size bir faydası kalmamışsa yük olarak yorumlamanız ve ondan kurtulmak istemeniz olasıdır.
Son olarak her nasıl ki narsizm yani kendini aşırı sevme bir hastalıksa kendinden nefret etmekte bir hastalıktır. ve aşılması en az narsizm kadar zordur.
*çocukluğunda ebeveynleri tarafından manipüle edilip suçluluk duygusu asilanmis insanlar
*çocukluğunda sürekli asagilanmis olanlar
*kişisel farkindaligi olamayan insanlar ki bunun temeli gene çocuklukta atılıyor mesela sürekli göz ardi edilip ilgisiz büyüyen çocuklarda
gözüken bir durumdur. bu koşullarda büyüyen bu tarz duygusal şiddete maruz kalan insanlar genelde kendini sevecek birşey bulamaz. ellerinden alınmıştır çünkü bu hak. değersiz hissettirilmislerdir ve bu insanlar istemsiz olarak bunu kabullenirler. bir insanın kendisini yeniden sevmesi çok zordur. illaki yardım alınması gereken bir sorun.
iç çelişkileri olabilir, yaşadığı hayatla idealindeki hayat arasındaki uçurumlar olabilir, çocukluğa dayalı travmaları olabilir, bilinçaltındaki yanlış kodlamaları olabilir. bu durumda kesinlikle tedaviye/psikolojik desteğe ihtiyaç vardır. zira psikolojik destek almayıp sorunlarını çözmezse yaşadığı hayat hem kendine hem çevresindekilere zehir olur. insan yaşamaya kendini sevmekle başlamalıdır, kendiyle olan sorunlarını çözmeden hiç bir şey olmaz.
eğer sebebi çok büyük bir halt ettiği için değil ise, tek nedeni özgüven eksikliğidir. tavsiye olarak; oğlum, kızım, az güvenin kendinize göreceksiniz ki etrafınızdakilerin alayı fıss.
yaptıklarıdır. belkide ''asla böyle şeyler yapmam şekerim'' diyip içten içten keşke olsaydı, keşke yapsaydım/yapabilseydim dedikleridir. görünen değilde ''aslında'' olan düşünceleridir belkide. ne bileyim huyunu sevmez, sinirli oluşunu sevmez, kısa boylu yada uzun boylu oluşunu sevmez. çabuk sinirlenir ağzı bozulur öyle olduğu zamanları sevmez (benim gibi). insanın kendini sevmemesinin sebepleri tamamen yüzeysel basit şeyler olabilir yada aksine içinde yaşadığı inanılmaz çelişkiler, karmaşalar, kavgalarda. bazı zamanlar aynaya bakıp ''sen nasıl bi adamsın lan'' ''bunu nasıl söylersin nasıl böyle oldun'' diye kendimle çok pis kavgalar etmişliğim vardır. *
Kendine güzellikler katamamasından, hayatını olumlu etkileyememesindendir. Kısaca yeteneksiz olmak insanın kendinden nefret etmesi için temel sebeptir ve itiraf ediyorum önceki cümlelerdeki olumsuzluk eklerini doğru mu yazdım diye dikkatlice kontrol ettim.
