Bugündür efendim.ilk kez yaşadığım bir aylıktan sonra bu kadar güçlü olabildiğimi hissettim.bugün eski sevgilimi başka bir kızla ergence davranışlar da bulunurken gördüm.bir gıdım bir şey hissetmedim nedense.ne nefret,ne sevgi ne de acı.tek hissettiğim şey acımaydı.tek hissettiğim ona olan acıma duygumdur herhâlde. kaç yaşına gelmiş bir arkadaşımız ama maalesef kişiliği oturmamış.
insan işte böyle durumlarda gerçek hislerini anlıyor.şu an dönüp geçmişe bakıyorum da ben aşık zaten değilmişim,sevgiden de hiçbir zaman emin değilmişim.bir önceki eski sevgilimle ayrıldığımız zamanı hatırlıyorum.ilk aşkımdı benim.yeri hep ayrıdır o yüzden.o insanı unutmam ve hissizleşmem bir buçuk yılımı aldı.koskoca bir yıl.o zaman bir yılda geldiğim yolu şimdi bir ayda aldım.yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey varsa kimseyle iyi biri olduğu veya vicdan yaptığın için birlikte olmayacaksın.iyi,efendi dediğim insanın karaktersizliği gözler önünde.olmayacağını hissettiğin halde sırf alışkanlık yüzünden sürdürmeyeceksin.hem kendine eziyet hem karşındakine.eğer herkesin iyi olması dileğiyle.
babanızın hayallerinin sadece sizin iyi bir okul okumanız olduğunu bildiğiniz ve bunu gerçekleştirdiniz andır. 2 yıl önce istanbul üniversitesini kazandığımda babamın yüzünde gördüğüm aydınlanma ile kendimi oldukça güçlü hissetmiştim. tabi bunda kendi istediğim bölümü kazanmanın da payı azımsanmayacak derecede yüksekti.
