kızım 3,5 yaşında. dün gece uyumak için yatağına giderken elimden tuttu. "babacım sen de gel" dedi. yanına uzandım. koluma sarılıp "babacım seni çok seviyorum" dedi.
benim bu dünyadaki tek vasfım ve yeterliliğim ve en önemli özelliğim; hatta yaratılış amacım sanırım baba olmak.
eşşek kadar olmama rağmen babamın uyuduğumu zannederek üstümü örttüğü ve sonra da öptüğü andır.
çok hoşuma gidiyor lan akşamları bilerek üstümü açıp erkenden uyuyor numarası yapıyorum sırf bu hissi yaşamak için.
ogretmenin sordugu soruyu kimse bilemeyince sen el kaldirip bilince mi. gerci ben kolay hic bir soruya el kaldirmazdim. hocalar kizardi. zor soruya kimsenin bilemedigi sorulara kosardim. tarih edebiyat cografya da. sosyal bilimlerde.
insanin kendini degerli gorenlerin oldugunu bildigi andir.
sevdigi andir.
