En çok taviz verdiği andır,gururunu hiçe saydığı andır.uğruna fedakarlık yaptığı şeylerin,kişilerin aslında birer "hiç" olduğunu farkettiği andır.
aşk acısı değildir,evlat acısı gibi koymak hiç değildir.insanın asıl dibe vurduğu an bu andır.kendine "şimdiye kadar neyi becerdin?" diye sorduğuna cevap bulamıyorsan o an saygını kaybedersin işte.. alkol almak sadece kendini biraz daha aşağlamak olacaktır.. kafayı bulup aynaya baktığında sadece uyumak istersin.. ve uyanmamak..
terkedilme anı , açık ve net kim takmıyorum dese de yada ne kadar güzel yada ne kadar yakışıklı olursa olsun, ertesi gün daha iyisini bulacağı halde ise bile terkedildiğinde kendisine olan saygısını kısa süreli veya uzun süreli olarak yitirir.
bana göre 2 türlü yolla insan kendisine olan saygısını yitirir. birincisi bu zamana kadar değer verdiğin insanların aslında öyle olmadıklarını o değeri hiç hak etmediklerini anladığın andır, insanlardan yediğin anlamlı kazıklardır. ikincisi ise ( bu bana olandır aynı zamanda ) kendi kendine "ben bu yaşıma kadar neyi başardım ? istediğim yerde miyim ? hayalini ettiğim şeyleri başarabildim mi ?" sorusudur. eğer bu soruya hayır yanıtını verirseniz işte o zaman kendine olan saygınız aniden ortadan kaybolur. boğazınız düğümlenir, boş boş gözlerle boş bir şekilde bir yere sabitçe bakarsınız. arkadaşlarınız tarafından sürekli "ne oldu neyi düşünüyorsun? boş boş bakıyorsun böyle" sorularına maruz kalmaktır bir insanın kendisine saygısını yitirdiği an. geceler çok soğuk aşırı sessiz olmaya başlar. siz sürekli düşünürsünüz "nerede hata yaptım, neden böyle oldu?" dersiniz ama kendinize bir cevap veremezsiniz bu cevabı veremediğiniz için kaybolan o saygı dahada derinlere gömülür. sonra kendinize yalanlar söyleme başlarsınız ya inanırsa mantığıyla. bazen sürekli uyumak istersiniz düşünmemek, kendinize daha fazla yalan söylememek için.
