yaradanımla ilgili açılan konu başlıklarını görüyorumda, inanan bir insan olarak, yaradanımın varlığını ve şefkatini kullarına anlatamayan bir insan olarak, kendime o kadar çok acıyorumki, anlatamam.
tüm cesaretini toplayıp hayallerin uğruna her şeyden vazgeçtiğinde her şey yolunda giderken, yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmişken her şeyin mahfolduğunu görmek. evdeki bulgurdan da olmak. geçmişi de geleceği de kaybettiğinin farkına vardığın o keskin anlar.
ağustos sıcağında götünüz terlemişken, sırtınızdan akan terler kıç deliğinize kaçmış ve sizi kaşım kaşım kaşındırırken yanınızdan geçen arabanın yarattığı rüzgarı hissetmek, arabanın içindekiyle aynı yaşta oluşunuz ve sonrasında tüttürülen bir türkü;hayaaaaaaaaaat beni neden yoruyorsuuuun amınaki?
