entersan bir andır. herkes bi tarafa çabalıyor herkes birşeylerin peşinden koşturuyor hermde kendinden geçmişcesine bazen bir arabanın penceresinden bakıldığında, bazense bir balkondan veya bir alışverişmerkezinde bir kenara oturup insanların koşturmalarını izlerken farkedebiliyor bunu insan. herhangi bir mağazaya girildiğinde hoşgeldinizle başlayan yapmacık patronlarının kendine verdiği talimatların yanı sıra konuşacakları cümlelere kadar proğramladıkları ve kendine başkasının tayin ettiği rolü oynayan insanlar topluluğu birsüre sonra robotlaşmış insanlar enteresanlığın aslında kendisi değil bundan sonraki evre kendini sorguladığı ve ben aslında bir rüyadamıyım diye sorduğu asıl andır işte o an.
oruçluyken bugün canlı müzik yapıyoduk iftara doğru. valla bi ara kendime sordum etrafı algılayamıyodum. umarım daha olmaz öyle 30 gün nasıl geçecek yoksa.
