bugün

kendini sevmek eyleminin ilk basamağıdır.
“Seni diğerlerinden farksız yapmaya tüm gücüyle gece gündüz çalışan bir dünyada, kendin olarak kalabilmek, dünyanın en zor savaşını vermek demektir.bu savaş başladı mı, artık hiç bitmez.”

Edward Estlin Cummings
kötü hava koşulları ve dağlık arazi sebebiyle yavaş ilerleyen savaştır. sonucunu görmeye insanın ömrü yetmez ve hiçbir zaman kazananı yoktur.
dünyanın en çok kaybedilen savaşı.
Bedenin ve ruhun eşleşememesi.

(bkz: reenkarnasyon)
O ki hiç silah kullanılmadan en çok ölü verilen savaştır.
Kendi icimdeki savas yiten 30 yilin kaybi.Bundan sonraki yasamimda kazancim .
Savaşın en ağır olanıdır. Başınız çatlar gibi uyanır, tüm gece beyniniz yorgunluktan uyumanıza izin vermez ve vardığınız hiçbir sonuç yoktur.
verilen en zor mücadele, yapılan en zor savaştır. kazananı olmayan bir muharebe gibidir.
dünyadaki en zor savaştır. savaşın sonunda insan hırslarının, şehvetinin ya esiri olur, yada onları yener!
Kazananı veya kaybedeni yoktur. Çünkü kimse kendinden daha güçlü veya zayıf olamaz. Edebiyatın bittiği nokta olarak görüyorum. En kendimiz olmamız gereken yere bile o savaş kelimesini yakıştırmamamız gerek. Önce kendimizi kabullenmeyi, sonra da olduğu gibi sevmeyi, kendimize yakışanı geliştirmeli, değişmeyen olduğu gibi sevmeliyiz.

Gerek yok içimizi Afşin'e çevirmeye. Taraflar tek olunca zararımız olur sadece kendimize.
en az dışarıdaki savaş kadar yıkıcı ve acıdır.
En zorudur. Bi de kendinizle girdiğiniz savaştan sürekli mağlup çıkıyosanız hayat katlanılmaz hale geliyo. Yoruldum artık diye bağırmak istiyosunuz ama çığlıklarınızı sizden başka duyan olmuyo.kalbiniz paramparça oluyo sizden başka sarmaya çalışan olmuyo. Kendinizden kaçıp yine kendinizle avunmak zorunda kalıyosunuz ama sonuç hiç değişmiyo. Kazanırsanız da kaybediyosunuz, kaybetseniz de kazanıyosunuz.
insanın temel motivasyonudur. kişinin kendinden daha güçlüsü yoktur ve en güçlü tarafın galip gelene kadar savaşa devam etmelisin.
çok yorucu.
ne kazanırsın ne kaybedersin. o savaş hiç bitmez.
iyi bir savaşçıysan hep savaşır durursun. iyi bir askersen emre itaat eder disiplini bozmazsın savaşırken. Ömrünce sürer kazanamazsın belki hiçbir zaman. Fakat yine de savaşırsın seve seve bıkmadan usanmadan yılmadan.
kendini kandırmadığı sürece inanılmaz tecrübe kazanır insan bu savaşta. Çok dirayet gösterir hale gelir dünyadaki her olaya karşı.
Çoğunlukla mağlup olunur.
Büyük krallıklar insanın kendi içinde verdiği savaş sonrasında kurulur.

Kazanılması gereken savaş aslında insanın kendi içinde olan savaştır.

Aslında- bunu yapabildiği an da insan, kabul eder.
Hatalarını,
Zaaflarını,
Güçsüzlüklerini,
Zararlarını,

Sonrası duvarları yüksek olan sağlam kaleye sahip bir krallığın, şahşahlı tahtında oturan 'o' kişi olursunuz.
kazanan da kaybeden de hep ben...
ateşkes vakti geldi artık,
ama nasıl ?
Sürekli kendimle çelişir oldum. Yapmam dediğim ne varsa yaptım son zamanlarda. Kendimle savaştım kaybettim. Öfkem bu yüzden.
En büyük savaş. Evet.
Kendi içinde verdiği savaşta mağlup olan insanın umudu bitmiştir.. Ne yapsanız ona yaranamazsınız.. En fazla kendinizi ziyan edersiniz, fazlası olmaz..