hayatı kaybetmek. korkarım. eskiden bundan korkmak çok saçma gelirdi. aptal değilim ki ne kadar korkunç bir şey olduğunu anlayabilmek için birilerinin ölmesi gerekmiyordu. düşünmek yeter. dibe vurmuşken bile kaybedebileceğim o kadar çok şey vardı ki... diyeceksin ki bu nasıl bi dibe vurmak. o anda kaybedeceğin bir şey olmuyor, intihar edenleri aptal kılan budur benim için zaten. aloo! o bunalımının arkasında ne olduğunu bilmiyorsun ama ne olursa olsun o anki ruh halinden çok daha iyi bir ruh haline taşıyacaktır seni. ama intihar etsinler, malumunuz insan popülasyonu taşıma kapasitesini aşalı epey bi oldu, ölsünler ben de çevre direncinin yarattığı stresten kurtulurum. (bkz: nerede kalmıştık)
(bkz: popülasyon) (bkz: taşıma kapasitesi) (bkz: çevre direnci)
insanın yaşamında çok büyük katkısı olan ve değer verdiği şeyleri kaybetmekten korkmasıdır. insan çok sevdiği bir insanı (aile fertleri) kaybetmek istemez ama kaybedeceğimize kendimizi kabullendirmeliyiz.
