insanın içinde tatlı bir huzur hissettiği, yüzde aptal ve istemsiz bir gülümsemenin belirdiği ve o an için hiçbir şeyin önemli olmadığı anlardır. (bkz: her an her yerde olabilir)
gün yeni ağarırken, göğe hakim olan parlament mavinin odaya dolmasıyla birlikte balkona çıkmaktır. günün en serin anıdır o an. derin bir nefes çekilir ciğerlere oksijenle dolu. havaya karışmış hafif toprak kokusu hissedilir. rüzgar inceden inceden titretmektedir. kaybolmakta olan aya bakarak bir sigara yakılır. yanan sigaranın çıkardığı çıtırtıya kuş sesleri vokallik yapar. yeni bir gün başlar.
vefakar babanne tarafından maşınganın kapağı açılmış, çıtırdayarak yanan odundan geriye kalan korlar maşayla zemine dağıtılmıştır. kızgın korların üzerine konan maşa iyice ısıtılır. kocaman bir köy ekmeği dilimi maşanın üzerine konur ve yavaş yavaş kızarmaya bırakılır. elle zor tutulan sıcacık ekmeğin üzerine tereyağı sürülür. sıcaklıktan eriyen tereyağı ekmeğin en ücra köşelerine kadar ulaşır. bu aşamadan sonra halis ev yapımı salça da eklenir ve torununu uyandırmak üzere babanne hareketlenir. ancak torun sıcacık köy ekmeği kokusuyla çoktan uyanmış, babannesini izlemektedir. hem babanne hem de torunun huzur bulduğu sakin ve sıradan bir köy sabahı daha başlar.
hayvanların doğallığı
bitkilerin güzelliği
rüzgarın sesi
denizin kokusu
toprağın bereketi
güneşin sıcaklığı
ay'ın parlaklığı
insanın insanlığı
ve rabbin merhameti.
