tin diyeceğim ama ruha inanmıyorum ki.
cin diyeceğim; o değil demiş ama bir de tonikli olanını denesin bence.
sin diyeceğim; yo man, hepimiz günahkarız (bingo! ruha inanmayan biri günaha da inanmaz).
kin diyeceğim; o girmesin, çıkışı çok hasarlı olabiliyor.
hepsi de -in ile bitiyor amk.
daha sayayım mı: bin, din, pin, hin; n ile bitmeyenler: kir, tik, kit, bit, sim, mim, niş, mir, sir, sit, dil, lif, fil, kil, çil, bir, zil, piç, kip, tip, lir... ohooo ne çok şey varmış lan. haa bir de unutmadan: sik tabi.
Ortaya illa -i koymayacaksanız işler daha da karmaşıklaşır. Ben işin kolayına kaçtım biraz.
(bkz: kin) Yürekleri kin ve nefretin soğuk denizlerinde boğulan, gözleri karanlığın esaretine teslim olan insanlar, dört mevsim olan hayatı hep zemheride yaşar.
