en çok aynadaki yapıyor bunu, farkında değilsin sadece. tırnağını/dişini bıraktığın bir tenin başka bir ağza yollanı eti çekip alıyorsa yaşama isteğini, kim suçlayacak seni? ya da şairler atlayınca kendi avuçlarından aşağı (nilgün, özge, kaan, zafer...) neyle suçlanacak? birileri alıyor işte yaşama sevincini kanınla beraber damarlarından. benim kırmızım hep karanlığa çalıyor mesela. aklım alıyor yaşama isteğimi. sonra saçlarım dolanıyor boynuma, hazırlanıyor tavan! ayaklarım havada...
söküp alıyorlar mı nefesini? hoşgeldin. otur şurda ve soluksuzlan.
tam herşey güzel derken belki de defalarca denenmiş sona yaklaşırken bir kere daha aynı yere çöküp kalmaktır,
aynı daha dünü düşünürken yarınlar içinde kaybolmak gibi..
