dost bildiği fakat kendisini zerre kadar önemsemeyen biri tarafından insafsızca suçlanıp asılsız iddialarla başbaşa bırakıldığında, insanın içine düştüğüdür.
çalışması gereken sınavları olmasına rağmen böyle sozluk başında entry giren adamın bir müddet sonra insanın içindeki boşluk duygusu adlı başlığı görmesiyle yakın geçmiş olan 3 saatten beri ne yaptım ben düşüncesinin hakim olduğu anlardır.biraz karışık oldu tamam ama napalım anca bu kadar. ***
vicdan!
işte bunun ters yolunda gizlidir o boşluk... bir şey vardı, bir şeyler vardı yapması gereken insanın; ama göze alamadı, unutmaya çalıştı onu.
peki vicdan unutur mu?
kemirir durur insanı. kemirir ve boşluk oluşturur...
yine de haykırmaktadır ama... iyi dinlemek gerekmektedir onu... huzur oradadır; işte tam orada!
önceden yerinde her ne varsa gittiğinde ardında bıraktığı garip duygudur aslında o boşluk.
hani yakınlarından birinin ölümünü hiç yaşamamış birine ölüm ne kadar garip ve anlaışlmaz gelirse bu duygu da ayrılığı ilkyaşayanlar için böyledir. şimdi ne yapacağım korkusu vardır biraz da. ne kadar eç doldurulurda o kadar iyidir belkid, zira acı insanı olgunlaştırır.
ispanyol meyhanesi gidilmesi sonucunda bitmesi muhtemel olan duygudur. hele ki kararmiş tahta masa da bir şarap, gecelerden bir gece bezgin vaziyette fonda bir yikilmiş, zayif incecik elli, kalın dudakli, geckin ve yasli bir kadin ciglik ciglik cigliğa sarki söylüyorsa, adam akıllı sarhoşaniz ne bosluk kalir ne hoşluk.
kadının sesi tokat gibi patliyorsa kulaklarda, içte hüzün gözlerde gam varsa kapat ulan garson butun hesaplar benden bu gece. kapat kapilari iç ulan, burda cartayi cektimizi kimse bilmesin.
evet artık hiç böyle duygulara kapılmıycam dersin , yanılgıdır oysa , en olmadık anda kocaman boşluk duygusuyla baş başa kalıverirsin . insanı terketmeyen , bünyesinde var olan duygu . boşluk duygusu , içinde içinde ...
o boşluk hep vardır aslında. sadece üzerini örtmeye çalışırız. bazen sevgiliyle bazen yoğun bir iş yaşamıyla bazen eşle dostla. ama o boşluk aslında hiç dolmaz. tuzakların üzerini örten otlar nasıl çukura düşülmesini engelleyemiyorsa o boşluk duygusu da kaçınılmazdır.
insanın istediği bir yaşam tarzının hayal kırıklıkları ile son bulması sonucu hissedilen bir duygudur; bir hedefsizlik, bir amaçsızlık, hayata boşvermişliktir bazen, ya da tam aksi olmayanlara olan derin özlemlerdir...
boşluk doldurmacalar oynatır insana... sonra, boşluğu dolduranların daha büyük boşluk yarattığı görülüp kaçışa geçilir...
durup düşünme ve nefes alma zamanı gelmiştir, kendi kendine...
yalnızlıktan kaynaklanır genelde.
ilgilenmezseniz sıkılır gider.
ya da kendinize bi meşgale bulursanız, "nedir benim içimdeki bu boşluk?" diye sormaktan vazgeçerseniz de korkar kaçar.
