kişinin, istediği özelliklerde bir arkadaş bulamaması durumudur. 'manavdan ayva mı seçiyosun lan?' gibi tepkilere sebebiyet verebilir fakat kişi için gerçekten önemli bir olaydır. istediği tavırlara sahip arkadaşı bulamazsa, ne gerçek duygularını anlatabilir ne de onunla içten bir şekilde eğlenebilir. insanın dönüm noktalarından biridir diyebiliriz.
içinde bulunduğum durumdur. zamanında bir çok kafadengi arkadaşımın olmasına rağmen şuanda yok denecek kadar az diyebilirim. bu insanın yaşıyla da alakalı. onceden herkeze ayak uydurabilirken bir yerden sonra kimseye katlanamaz hale geliyorsun. bir çaba göstermiyorsun bunun için. ya fotoğrafta kalıyorlar ya da anılarda.
aslında kişinin büyüdüğünü gösteren durumdur. küçükken herkesle kolayca arkadaş olunabilirken büyüdükçe insan istediği arkadaşı bulamadığını düşünür. biraz çaba harcanırsa karşındaki insanla ortak noktalarını bulmak için çok zor değildir.
neden? cunku insan bencildir. hep ben hep ben der. nazini ceken birisi ister. hep alttan alsin karsi taraf, o isteyince.konussun, istemeyince sussun ister. yani arkadastan daha cok robot ister. boyle birisi de yoktur.