hani ismin -e hali, -i hali diye şeyler öğretmişlerdi ya bize türkçe dilbilgisi derslerinde, işte öyle bir çekim biçimi olmalı "insanın internet hali". çünkü internet insanı olduğundan farklı gösteriyor, başka bir yönünü ortaya çıkarıyor. başka hiçbir iletişim yolu böyle farklılık yaratmıyor. telefonda sesimizi en fazla birazcık inceltip kalınlaştırabilir, şuh kahkaha atıp kaltaklaştırabiliriz filan. ama internet en kokozumuz bir marilyn monroe, en şebeğimiz bir brad pitt'miş gibi takılabilir, öyle bir özgüvenle fırtına gibi esebilir.
insanın internet hali: normalde sahip olmadığı kadar özgüvenle takılmaya başlama halidir. korkulur.
mesela benim patron tam bir facebook maşallahçısı. (bkz: facebook masallahcilari) ama bunu onun yüzüne söyleyebilir miyim? nerdeee? üç buçuk atarım valla karşılaştıkça. yusufff yusuff.
oysa patronumun iğrenç bir facebook maşallahçısı olarak tanıdık tanımadık herkesin profilindeki fotolara dadandığını ve "burhancım karizmatik çıkmışın", "gülderencim yine ışık saçıyorsun", "berrin ve tunç kardeşlerim harrikkaaaa bir çift olmuşunuz be tüüü maşallah" yazdığını ve o kalantor bünyesi ve kalıbının altında, içinde bir kocakarı gizlediğini çok iyi biliyorum. biliyorum da ne oluyor? bu gerçeği ancak uludağ'a yazabiliyorum ve durumu sözlük ortamında tespit ederek rahatlıyorum.
hayallerindeki "e-l-i-t" kişiyi oynayabilme özgürlüğünü kullandığı haldir. yerseniz yandınız.
eliti de biraz sığ tanımlıyor içimizdeki internet canavarı. mutlaka ama mutlaka ama bak gücenirim valla, çok seyahat eden biri olmalı bu internet kişisi. amelie filminde bir bahçe cücesi oyuncak vardı ya, oradan buradan poloraid fotoğrafını gönderiyorlardı, seyyah olmuştu. işte öyle biri internet kişisi. seyyah. mutlaka gezdiği tozduğu yerlerin fotoğraflarını serpiştirecek. zaten duyurmaya, ilan etmese gitmeyecek. gitmek istemeyecek. (bkz: seyahate gittiğini cümle aleme duyurma hastalığı)
bir de hiç dinlemediği halde cazcı, hiç fotoğraf çekmediği ya da pahalı makinesine rağmen çekmeyi beceremediği halde profiline yazdıklarıyla elit görünmeye çalışanlar yok mu? (bkz: photography travelling all the kinds of jazz stuff)
yoksa seyahat etmeyi bir yaşam biçimi haline getirmiş, her tatilini, iki kuruşunu yeni yerler görmeye adamış, oralarda gördüğü güzellikleri bizlerle internet ortamında paylaşan mutlu ve hakiki insanlara lafım yok.
bir de ay şeker, bak ne kadar mutluyum, diye gezinen amansız depresifler vardır internette. genelde travmatik ayrılıklar yaşamışlardır ve bunu kabullenememektedirler. ben mesela terkedilince bunu kabul ederim ve gider içerim, hatta arabesk şarkılar eşliğinde ağzımdan üfürdüğüm sigara dumanıyla halkalar yapıp eski sevgülüme kızılderililerin dumanla mesajlaşması gibi "dön n'olur" mesajı vermeye çalışırım. yani mutluyum numarasına yatmam. ama bazıları özellikle interneti sahte mutluluk mesajları vermede kullanıyorlar.
facebook'ta yeni sevgilisiyle kolkola değil de, adamın kolunu koparıp yiyecekmiş gibi aşırı sarmaş dolaş fotolar çektirip koyanlar mı dersiniz, sadece ayrılık acısı da değil, kendisini beğenmeyen, görüşmeyen eski dostları kıskandırıp imrendirmek için ne müthiş bir aile hayatı olduğunu, ne kaddar sosyal biri olduğunu, çoğunun kim olduğuna dair en ufak bir fikri bulunmadığı 1575 arkadaşıyla [oha çüş] ne kadar gülüp oynadığını göstermeye çalışanlar mı dersiniz...
mutsuzsan bunu kabul edeceksin bilader, mutluyum numaralarında komik oluyorsun.
insanın internet hali: sahte şen şakraklıklarını da eksik etmediği bir halidir. göz yaşları dere olup akar iken, kadehler birbirine vurulur iken, tırnaklar sinir içinde katur kutur yener iken internette smiley üstüne smiley çakar insanoğlu.
günlük hayattaki sosyalleşme sorunlarını ortadan kaldırdığı halidir. günlük hayatta sosyal ilişki kurmak emek ister. biriyle selamlaşmak, çay içmek, buluşmak zaman-ortam-mekan ister.
internette böyle değildir. birine bir twitter mesajı, bir sözlük girdisi, bir facebook link'i sayesinde mesaj atabilirsiniz. sonra da o kişiyle buluşmanız gündeme gelir. buluşmak da kolaydır. buluşmada twitter'dan, youtube'dan söz ederek ister kanka olursunuz, ister sevgili. ama ne olursanız olun, sonunda o sığlığa mahkum kalırsınız.
internetten tanışılan insanların çoğu size bir gün gelip düşman olarak dönebilir. çünkü zaten iyi tanıyarak kapılarınızı açmamışsınızdır ona. internet dostluklarının hepsi demiyorum ama çoğu fast food gibidir. annenizin yaprak sarması ile steakhouse farkını düşünün. steakhouse süperdir de kaç tane üstüste yiyebilirsiniz? ya da size vereceği kilolara hazır mısınız? öyle birşey işte internet sosyalliği de. çoğu anlık yalnızlığınızı gideren birçok "dostçuğunuz" olur. bir süre sonra ciğerinin beş para etmediğini bildiğiniz biçok kişiyi de savunmak zorunda hissedersiniz.
