yaşar kemali'in akçasazın ağaları romanında,
"kıyılır mı insana bre mustafa,en güzel yapı yıkılır mı,tanrının bile can alma hakkı olmamalıydı" diye tepki gösterdiği durumdur.
cain' in abel'i öldürmesinden beri (bkz: habil ile kabil) devam eden ve asla durmayacak olan eylem. insanın doğasındaki kıskançlık, kibir, nefret, şiddet eğilimi ve benzeri duygu ve güdüler sebebiyle yaratılışın getirisi.
benim tahminim, kıyamet koparken bile insanlar durumun vehametini kavrayamayıp kurtulmaya çalışırken birbirini öldürmeye devam edeceklerdir.
şimdi komuşunuzun, sizin akrabalarınınzın ellerinizde bıçaklarla birlikte yabancı bir ülkeye gidip sırayla insanları öldürdüğünüzü düşünün. hatta arada bir karşınıza sizin gibi insanların çıktığını da düşünün. çok garip aslında ya! ölsün de onun imkanlarına ben kavuşayım, onun kaynaklarını ben tüketeyim diyorsunuz. çok garip ama tarih kitapları bunlarla dolu.
