insanoğlu nankördür denir ya, o zamanlar da aşık olmak için ne büyük çabalar sarf ederiz. her şeyin güzeli makbul. yalnızlık kötü. ama mutlu bir beraberlik iyi.
yorgunluğun üstüne öyle de bi iyi gelir ki bazen uyumadan önce dua ederim nolur etkilenceğim biri karşıma çıkmasın kimseyle ilgilenmiyim diye. bilin o günlerin değerini huzur doludur.
aynı zamanda ''o dönemde kimseye aşık olmayı istememek'' le de desteklenmelidir. Aşık olmak istiyor ve olamıyorsanız da yine bir arayış sözkonusudur ve oda insanı huzursuz eder.
90 dan sonrası ve büyük ihtimalle yaşamımın tamamını kaplayacağını düşündüğüm, muhteşem olup olmadığını tam olarak kestiremediğim dönem olarakta nitelendirilebilir. bireysel olarak 21.yy ın insanlar üzerindeki ve 0 noktasında tamamen zihinsel faaliyetleri absorbe edebilen, beyin mekanizmasını durduracak olan aktif faaliyet olarak aşk... çoğu lügattan silinmiştir de artık.
hayatın en verimli ve en güzel dönemlerinin aşksız ve bok gibi geçtiği dönemdir. boşuna kendinizi kandırmayın. bir süre sonra sıkılıyorsunuz her şeyden. iki kişi olunca sıkılmak bile daha anlamlı.
