en son kız arkadaşımla gezerken aramızda geçen diyalog bu hisleri yaratmıştı bende ama çaktırmadım
+ ben
- sevgili
-hayatım gel şuraya girelim güzel şeyler var burada
+yorulmadın mı sabahtan beri geziyoruz
-aa aşkım sana şu kupayı alayımmı
+yok canım valla gerek yok benim var zaten
-hangi rengi hoşuna gitti söyle lütfen içimden geldi
+peki o zaman maviyi alabilirsin (hafif bir tebessüm ile)
-ama yok ya sen kırarsın şimdi bunu
+haklısın kırarım (iç sesim : ulan mal siktimin salağı kalbimi kırdın bardak kırılsa ne olur)
-gel hadi şakaydı alalım
+yok cidden kırarım hadi çıkalım buradan.
edit: ulan baktım da baya çaktırmışım artık nasıl kırıldıysam.
ilk buluşmada ''bu saçlar bu üst baş ne'' gibi bir tepkiyle karşılaşmak. insanların izzeti nefislerini kırmamak lazım. sevginizi ispat etseniz de, her şeyden çok sevseniz de, yapmış olduğunuz bir kırıcı davranış her şeyi bitirebilir.
Böyle çok hayal ettiğiniz ve cok calistiginiz bi şeye tam sahip olacakken kıl payı denilen durumla elinizden kacirmak. Sonra bütün isteğin yok olup gidiyo ışte.
