tartışma derindir.işin içine din,aile,kültür ve diğer parametreler girince insanın pek de çıkarcı davranmadığını söylemek mümkün belki de.
kendi kafamda karar veremediğim konudur daha,
-din için bencillik yapmasa,yine cenneti istiyor bencilliktir.
-ailesi için bencillik yapmaz desen insan,yine de benden olan iyi yaşasın dürtüsü var, bencilliğe girer.
okuduklarım sanki kısır döngü,yine yavşak klasikler doğru söylüyorlar gibime geliyor,kestirip atıyor ama düdükler er konuyu,en iyisini onlar biliyormuş gibi.
akadamik karyerim olursa bunu üzerine bir makale patlatma sözü veriyorum.
**kararsıznot: gereksiz bilgi içerir.okumak için zaman harcama.
zaten ben niye bu başlığa böyle birşey yazdım ki.
Her seyden once kendini dusunur insan. Sonra der ki "ne cok dusunuyorum ben kendimi". O an bir nefret gelir icine, iliklerini bıcak gibi kesen bir soguk yerlesir yuregine "ben ne kadar da cok benciyim" diye. Ardından omzunu dayar yalnızlıgına. Küsüverir cok güvendigi bir dostuna büyük bir yanlıs yaptıgı ıcın küsmüs gibi, sessiz ve uslu bir cocuk olup siner evinin bir kosesine. Duvarlara bakarak kendi kusurlarını hatırında birer video yapıp izlerken sırayla, ne kadar sıcak da olsa rutubetli, ne kadar genis de olsa bir mezar kadar dar gelir o an oda. Fark etmez ki o an yine tek dusundugu kendidir aslında. Sadece daha buyuk mutlulukları hak etmek, daha buyuk sevgilere yarasabilmek icin elestiriyordur kendini ve sırf yine kendini dusunuyordur o kimsesiz duvarların arasında. Utancları, sıkıntıları, pismanlıkları kesik kesik yasıyordur tekrardan, artık daha iyi yasayabilmek icin olanları tekrar etmemek adına. Bu pismanlıkların, üzüntünün ve kendi icine cekilmisligin hepsi daha cogunu hak edebilmek icin hayattan, hep daha iyisini elde etmek adına dua ettiginde hak ettigini bilerek bekleyebilmek icin, bu umutları bunyesinde barındırabilmek icindir! Ve aglar belki, belki yorulur uyur, belki sesini tazeler ve arkadasını arayıp bir bara gider. Sonuc? Yine yakınlarda bir gun kendini dusunurken unutacak baskalarını, ve kendini dusunurken unuttuklarına kızarak, sadece bencilligi sonunda cektiklerini dusunecek ve yine kendi icin baskalarını dusunmeye calısacak, gercekten bir baskası icin bir baskasını dusunmemeye devam edecek. Ama onun oyle bir ruhu var ki hic merak etme, o eve kapanıp pismanlıklarını her dusundugunde o, diger insanları dusundugunu sanarak egolarını tatminen yasamına tekrar gulucuklerle kucak acacak. Bırak bilmesin bu gercegi. Bırak hayata basladıgı yerle hayatı idame ettirdigi yer aynı yer olmaya, sadece kendi olmaya devam etsin. Sen de gor: kotu insan yoktur deme, bencilliginden baska seyi gormeyen insan yoktur deme, sen sen ol yanlıs insan yoktur deme! Okuduguna anlam veremediysen, ben onlardan degilim deme...
