başlığın doğru, açıklamasının (bkz: sıçıp üzerine tüy dikmek) le eşdeğer olduğu beyandır. insanın hep daha fazla istemesi tanrılığın göstergesi değil ona verilen nefsin,iradenin varlığıdır. tanrılığın göstergesi her istediğini yapabilme kudretidir.
doyumsuz olarak suçlanmasını anlayamadığım kişidir. sonuçta bir şeyin yokluğu kişileri fanteziye iter ve bu fanteziye yönelmede aşırılık görülür( buna sapkınlık da denir)
peki hiç düşündünüz mü bu sapkınlık neden var?
bir şeyin yokluğudan kasıt olması gerekendir, bir fakirin çocuğunu düşün bunun yanında zengin şişko biri çukulata yiyor bu da bakıyor ona.
şimdi o şişkoya tekme atıp çukulatasını alsa ve yese bu çocuğun uyguladığı şiddeti bir tür suç olarak görürsünüz. ancak onu bu hale iten o şişko arsız zengin çocuğunun elinde olan fazlalığın o fakir sıska çocukta olmamasını neyle açıklayacağız?
bir şeyin fazlasını istemek kişiyi suçlu yapıyorsa birinin hak ettiğine sahip olamaması kimi suçlu yapıyor?
bunun cevabını elbet vicdanlar verecektir tabi varsa.
