Uzun zamandır, içimde zuhur eden çelişki ve farkında olmadan yaptığımız bir samimiyetsizliktir. Bir Kuzu görünce, aaaa..ne kadar tatlı şeysin sen öyle diyerek kucağımıza alır okşar,severiz. Bu durum diğer hayvanlar içinde geçerli. Ama bu sevdiğimiz ve görünüşü, tatlılığıyla yüzümüze tebessüm ruhumuza renk katan bu canlının tatlılığına, sevimliliğine hiç acımadan da kıtır kıtır kesip yemekten de haz ve lezzet duyarız. Bunu belki evrimsel süreçte bir zorunluluk haline getirip normalleştirmişizdir. Ama yine de bu hayvanların akibetini düşünürken de insanın içi şöyle bi cızzz..ediyor be abi..
