Malesef öyle bir devirde yaşıyoruz ki, kimse kimsenin iyiliğini çekip bitiremiyor. insanlar artık kendi başarılarından çok başkalarının başarısızlıkları ile tatmin oluyorlar. Yükselmek için kendi imkanlarından istifade etmek yerine başkalarının üzerine basmayı tercih ediyorlar.
Her insanın etrafında onu seven ve gerçek anlamda iyiliğini isteyen çok az insan vardır. Ve bu genelde aile bireyleri olur. Akrabalarsa bir ihanetini gördüğünüzde size en çok dokunan insanlardır. Çünki dostu affetmek düşmanı affetmekten daha zordur.
Eğer yanınızda sizi gerçekten seven, size değer veren insanlar varsa... değerlerini bilin arkadaşlar. inanın bana hayat boyu karşınıza onlardan çok çıkmayacaktır.
mutluluğa ve başarıya ilerleyen yolda, merdivenleri değil etrafımızdaki insanları kullanıyoruz.
zaaflarını, hatalarını, eksikliklerini ve mutsuzluklarını harmanlayıp kendimize basamak yapıyoruz. sevdiklerimizi dahi çıkarlarımız uğruna hırpalamaktan çekinmiyoruz.
uzun lafın özür; insanın etrafında hep zararlı insanların olması kişilerin tekbencilliğinden kaynaklanır.
ne kadar güzel veya iyi bir şey yaparsanız yapın her zaman size engel olacak ya da bir şekilde sizi yanlışa yönlendirecek olan canlıların bütünü içerisinde yer almak.
(bkz: nefes alan cahil)
kişinin ruh hastası olduğunu düşürdürten başlık. etrafındaki insanları zararlı görmek, kendini saf, masum ve iyi niyetli bir profil sanmak eylemini de beraberinde getiriyor.
