aşkına karşılık bulduğu andır. veya doğum gününde onu hatırlayan ve sevip sayan insanların olduğunu gördüğü an , değer verildiği an , kankalarıyla vakit geçirdiği an.
tabiki bu an, her insana göre değişen sebeplerden oluşan, bir süre için o insanı inanılmaz bir mutluluğa sevkeden, tarifi fazla mümkün olmayan bir andır.
belki bir anne için çocuğunun ilk sesini duyduğu andır.
belki bir baba için çocuğunun ilk baba dediği andır.
belki bir komutan için en büyük düşmanını yendiği andır.
belki bir sevgili için, sevgilisini ilk kez öptüğü andır.
belki bir taraftar için avrupada ilk defa kupa kaldırdığı andır.
belki bir fanatik için takımı şampiyon olduğunda sahaya inip timsah yürüyüşü yaptığı andır.
bütün bu anların ortak özelliği ne peki hiç düşündünüz mü?
belki bu anlar arasında fazla bir ortak özellik yoktur, doğru, olmaması gayet doğal.
peki ne olurda bu an sona erer hiç düşündünüz mü?
o anne çocuğunun hasta olduğunu hissettiği an mutluluğu sona ermiştir.
o fanatik "hacı yanlış anonsmuş kalk ayağa kalk kalk" denildiği an yıkılmıştır.
anne belki iki gün, belki iki hafta önce dünyanın en mutlu insanı iken, artık yıkılmıştır. hemen aklına kendi annesi gelir, acaba o ne yapardı? hemen aklına doktor gelir, ilaçlar gelir, o an daha önce hatırlamadığı birçok şeyi hatırlar, kafası arı gibi çalışmaya başlamıştır.
fanatik iki dakika önce dünyanın en mutlu insanı iken, bir bukalemun gibi renkten renge girip, önce berabere kaldığını sandığı ezeli rakibi lehine tezahürat yapar iken, daha sonra şampiyonluk yolunda çekiştiği rakibinin gol sevincini kendine şampiyonluk sevinci yapar iken, bir anda omzundaki futbolcuları yere atmıştır. bir anda milyon dolarlar vererek aldığı gol makinasının kaçırdığı acayip goller aklına gelmiştir. bir anda daha önce yaşadığı öteki hüsranları hatırlamıştır.
evet, mutluluklar arasında bir bağlantı yok belki, ama biz mutlulukların bittiği an hakkında bir genelleme yapabiliriz.
hatırlamak...
bir insan geçmişi, yaşadığı tecrübeleri, daha önce başından geçen olayları ve hayatındaki insanları hatırladığı an, en mutlu olduğu an sona erer. hatırlamak bu andaki kilit faktördür.
o zaman o en mutlu anı en mutlu an yapan en önemli faktör;
unutmaktır.
bir insan geçmişi unuttuğu an, gelecek kaygısını unuttuğu an, dünyanın en mutlu insanıdır.
kısaca bir insanın en mutlu olduğu an, kendine dair herşeyi unuttuğu andır.
sabah 6'da herkesin g.tnde pireler uçuşurken arkadaşınla denize girmek ve öğlen girmekten daha çok zevk almaktır.ardından 70'li yaşlarda bir amcaya rastlayıp bende girerdim gençlerde kilometre ilerledi demesi.
hani yürümeyen bir ilişkiyi bitirdiğinde içinden bir kuş uçar da hafiflersin ya, işte o andır.
yürümüyorsa tutunmaya çalışma, yoksa kabız oluyor insan.
