insanınen çok sıkıldığı en açmazda olduğu andır. oysa pırıl pırılsındır sen . tıpkı hayata yeni başlayan bir kelebek gibi. kanatlarını açıp uçmak istersin. özgürlüğün tadına doyasıya varmak istersin. senin hayallerin vardır. pek çok kişiye ilham verirsin hatta. seni o sıkan boğan insanlardan kurtulursun. ama neden?neden ki en sevdilerin en yakınındakiler boğmak ister senin aydınlığını,yükselişini. canım dediklerin, dostum dediklerin, aşkım dediklerin. ne isterlerki senin temiz hayallerinden dünyandan. sen onlar için en iyisini isterke onlar neden senin iyi olmanı istemezler.oysa onlar değil midir her seferinde soran insana , iyimisin diye?, yada kendine iyi bak diyen her vedalaşmada.sanki çok iyiliğine meraklılarmış gibi. anlamadım. anlamıyorum sözlük. dostum dediklerimden bunlar görmek yaşamak. aşklarımdan bile bunları görmek. hayatımın anlamını yüklediklerim neden taşıyamazlar bu yükü.ağırmı gelir yoksa.yada yanlız mı olmalıdır insan başarılarıyla ve parlak hayalleryle başbaşa.
özellikle erkekler. neden sevmezler bir kadının başarısını. neden gülümsemezler birkere.neden hep dertleri seni boyunduruğu altına almaktır.aşağı çekmektir. anlama anlamıyorum sözlük. neden verdiğin aşkın kıymetsiz olur bi anda. neden verdiklerini geri aldıgında peşinden kşarlar yine. neden ilk sevdiğim adam neden oldu bunlar bize? verebilir misn cevabını?
ne yapmalı insan bu durumda. ne yapmalı sana soruyorum sözlük?
en boulduğum an budur işte. öyle bopulursn ki sözlükte rahatlamaya çalışırsın. oda olmaz gider bi sigara yakarsın..
iş görüşmelerinde, insan kaynakları uzmanının ve beraberindeki 2 kişinin birbirinin ardı sıra sürekli ve bir sürü soru sorduğu andır. o an sorularla duvarlar üstünüze üstünüze gelir, kaçmak istersiniz. yapamazsınız. gözünüz onların gözlerinden ağızlarına kayar. sürekli açılıp kapanan ağızları... fenalıklar geçirirsiniz. imdat diye bağırasınız gelir...
