doğru fakat eksik ifadedir. insanın doğasında hayvanlarda olduğu gibi iki temel güdü vardır: şiddet ve cinsellik
ancak insanlar bu güdüleri meşrulaştırmak adına güdülerini mantık süzgecinden geçirerek davranışa dökmeyi tercih etmişlerdir. bu seçim, insanı hayvandan ayrıran en büyük farktır.
insan zaten doğadan geliyor ve aklın gelişimi bir anda olmadı, dolayısıyla hayvansı güdülerin var olması gayet olağan ancak insan doğasının gereği gibi davranan, salt içgüdüyle hareket eden bir varlık olmaktan çıkmıştır. her ne kadar o ilkel doğanın salt gerçeklerinden şu an kopmasa bile tam olarak o tavrını sürdürüyor da değildir.
insan beklenenin aksine gidebilecek, olanı olduğundan farklı hale getirecek, beklenmedik sıçrayışlar yapabilecek yavşak bir canlıdır.
ama benim etkisinde kaldığım bir düşünce vardı o da: hepimiz avız ve avcıyız. bir başkasından kaçmak zorundayız ama bir başkasını da yemek zorundayız.
ayrıca insan var olmak için dışa ihtiyaç duydukça yok etmesi kaçınılmaz olacaktır.
