insan ya bu sürekli düşer düşer ve düşer. ama aklının bir köşesinde her zaman ayağa kalkmak zorunda olduğunu bilmektedir. ama gün gelir öyle bir şey olur ki. artık ayağa kalkmak zorunda kalsanız bile buna tenezzül etmezsiniz. sürünerek devam etme kararı almışsınızdır.. ve gerisi tarifi imkansız bir acı. ağlama krizleri, uykusuzluk.. geceleri sürekli uyanma artık yatağa bile girmeme isteği. çaresizlik. sessiz kalış. acı çekiş ve ölmeyi umma, dileme, bekleyişler. yorgunluklar..
Sabır ile aşılacak şeydir. Elbet bir ışık gelip bizi bulacaktır, bulmuyorsa zaten öbür tarafa geçilmiştir ve ışığın alası ile karşı karşıyayızdır.
(bkz: sabrın sonu selamettir)
