Vicdanın bir insanı öldürebileceği gerçeğini anlatan cümle.
Vicdanım rahat diyebilmek ne kadar güzel dostlar. Yaptığı bir işe vicdan katmayan insandan her daim korkmuşumdur. Vicdanlı insan melektir gözümde. Elbette kanımın deli aktığı dönemlerde bende vicdansızlık yapmışımdır ve hep onun sesi beni doğruya, iyiye, güzele yönlendirmiştir. Vicdansız olduğum zamanlarda hep bir cellât gibi elinde keskin baltasıyla ya da giyotine uzanan ipiyle beklemiştir kapımda. Oysa günümüzde kirlenerek büyüyoruz ve öğrenerek ne yazık ki, hiçbir şey küçükken bildiğimiz gibi basit kalmıyor. Büyüdükçe kirleniyor hayallerimiz, hayata bakış açımız ve kirleniyor elbette tanıdığımız insanlar. Gözlemliyorum çevremde olup bitenleri ve herkes haksızca birilerinin üzerine basarak yükseliyor. Ve düşünüyorum vicdan denilen muhakemeye girmiyorlar mı diye, aslında giriyorlar. Yastıklarına başlarını koyduklarında insan olmaları yetiyor o sesi duyabilmeleri için. Ve işte tam orada bekliyor elinde ak kefeniyle vicdan.
Evet dostlar, insanın celladı vicdanıdır. Ve o vicdan ki, gördüğümüz her kötü şeyin altında bir sessiz anı gibi yatar durur.
Kötülükten çok iyilikten korkulmalıdır. Çünkü iyilik, vicdan denetimine tabi değildir.
vicdanının sesini duyabilen ve hala insanlığını yitirmemiş bir birey, zaten bu muhakeme sonucu doğruyu bulabilme yetisine sahip olur. dolayısıyla vicdanı sayesinde kendi içinde ceza sistemini oluşturur ve beraberinde infaz doğar. en hafif cezası da uykusuzluk olur ki fenadır.
