bugün son buluşmada yüreği yakan cümlelerdir. onu unutamadım dedi, bi kez daha şans ver unutturayım seni dünyanın en mutlu kadını yapayım dedim, sağa sola kafa salladı. Elimi tuttu, bi öpücük kondurdu, bu son olmasın dedim, bu son dedi. bir şey diyemedim, gözlerim dedi.
ardından metroya bıraktım, sıkıca sarıldım, gözlerimi artık tutamıyor, erkek adam ağlar mı lan diyenlere mükemmel bir karşılık veriyordum. bırakmadım sarıldım sarıldım yaşlarım saçına düştü saçını kokladım son kez.
kartı bastı geçti öbür tarafa ben geçemedim sözlük, gözlerim yaşlı kaldım öyle. döndü bir kez baktı, ben bakamadım. ağlarken görsün istemedim, unutamamak çok kötü sözlük çok.
kızılayda yürüdüm bi müddet. güvenparkta yalnız başıma dolaşıyordum bir ses ve bomba. hiç şaşırmadım, keşke o bombanın orada olsaydım de dedim. belki ben ölünce yaşlarımı unutamazdı? belki ben de unutulmaz olurdum? ;
Berberin kafaya şöyle bi bakıp hocam saçlar gidiyo yalnız stresi azalt demesi. Sanırsin kanal D sabah kuşağı doktoru. Ulan hiç aklıma gelmediydi stresi azaltmak.
edit : bakıyorum da herkes puslu bir gecede geçmişi yek başına yaad eden ve kadehlerde yaşlanan bir şair gibi takılıyor ben de derdimi sikeyim o zaman...
