bir insanın başına gelebilecek en kötü birkaç şeyden biridir. biriciğiniz, sweetie'niz bir sabah uyandığınızda hasta olmuştur. burnu pempeleşmiş, dudakları kıpkırmızı olmuştur. bembeyaz yüzünün yerini pempemsi yanaklar almıştır.
dün sabah uyandığımda karşılaştığım manzara buydu. bir gün 40 derece sıcakta çölün ortasındayken, ertesi gün iskandinavya'da olmamız sonucu başımıza gelmişti bu olay. şoklama gibi bir adı vardı, tam hatırlayamadım ama doktorun o ürkütücü cümlesi hala aklımda "bağışıklık sistemi ani ısı değişimleri yüzünden zayıflamış." dünya adeta başıma yıkıldı, hemen bebeyimi kucaklayıp ona çılgınlar gibi bakmaya başladım.
iyileşmesi için alt dudak, üst dudak verdim tabi gerekli ilaçları verdiktan sonra. bebeyim yatakta kanadı kırık bir bıldırcın gibiyken benim iyi olmamı nasıl beklersiniz? ben de olduğum yere yığıldım ve depresyona girdim adeta. bebeyim, umarım iyileşirsin artık seni çok özledim, sana bir şey olursa dayanamam ben.
