duygularını yaşamaktan farklı öncelikler belirlemiş kişi sorunsalıdır. en tipik örnekleri mantık çerçevesinde hareket etmeye çalışma, başkalarını mutlu etmeye çalışma veya başka birine aşırı hayranlık duyma olabilir. bu durum, evren sonsuz olsa da kişinin algıladığı kadar olması ile çelişir. hem mutsuzluk hem de kıymeti bilinmeyen ekstra çabalara yol açar.
kendisi olamamaktan kasıt, tutarlı davranmaması olarak algıladığım durum. başkalarını mutlu etmek, başkaları için yaşamak, o başkaları da kötü niyetli değil ve bu da sizi mutlu ediyorsa neden olmasın ki. kötü bir şey değil. kendisi olamaması doğal davranamamasıdır. kendisini sevmeyen insan doğal davranamaz pek. kendinizi sevin, kendinize değer verin önce.
kişinin hayatını kendinden başka herkesin yönetmesi sonucu ortaya çıkan olgu.
bu kişinin zayıf veya gelişmemiş bir karaktere sahip olmasından kaynaklanmaz, aksine akıl ve mantık çerçevesinde davranması gerektiğini bildiğinden bu duruma itilir;
misal donanımlı, deneyimli ve eğitimlisin lakin istediğin gibi bir iş bulamıyorsun, ama öte yandan da atıyorum ailen ekonomik olarak zor durumda veya kart borçların kaf dağını aştı, o aşamada mecburen kendinden taviz veriyorsun ve seninle belki de hiç alakası olmayan sana bir sik katmayan bir iş yapmak durumunda kalıyorsun, belki bir gün daha iyisi çıkar umuduyla..
Olamaması diye birşey kabul edilemez. Bu iki yüzlülüktür. Olmak istese her şekilde olur onu o şekilde sevecek benimseyecek insanlar illa ki vardır. Olmasa bile insan bu yüzden kendinden ödün vermemeli kesinlikle.
hani çağımız için hep bireysellik ön planda derler ya, bence bu yalan. etrafımda kim varsa, ki buna ben de dahil oluyorum bazen, sosyal medyanın trendlerine göre hareket ediyor. yediğini, içtiğini, giydiğini ve hatta çocuk yetiştirme stilini(ki bu en kötüsü) bile sosyal medyadaki trendlere göre belirliyor. böyle bir ortamda kişinin kendi olması beklenemez. hal böyleyken gerçek manada mutluluğu yakalamak da imkansız. düşünsene, hep kendinden çok bir ortam için, bir başkası için yaşıyorsun ya da bir sosyal medya platformunda kendini tanıtmak ve fazladan 10-20 like için yaşıyorsun, hayatını ona göre belirliyorsun. böyle bir düzende insan kendisini gerçekleştiremez.
burada en fazla üzüldüğüm de bebeklerdir. her anne için demiyorum ama, çocuğunu daha doğmadan instagram fenomeni yapan anneler var. ileride kendini tatmin etmeyi bilmeyen, hep fake bir hayat için yaşayan çocuklar yetiştiriyorsunuz.
edit : sebebi sosyal medyadır dedim direk ama başka psikolojik ve çevresel etkenler yok değil tabi. ben kendi işimle ilgili olan kısmı söylemek istedim. saygılar.
