sosyal olmaya karar verdiği ve odasından dışarı çıktığı an evin içinde kardeşlerinin büyüdüğünü, abisinin evlendiğini, arkadaş çevresinin değiştiğini gördüğü ve kendisini bu olaylar karşısında adeta mağaradan çıkmış hissine kapılmasına neden olduğu andır.
aslında insanın parasızlığıyla doğru orantılıdır. kimse asosyal olmak istemez ama parasızsan asosyalliğe itilirsin asosyalliğe mahkumsundur. başka hiçbir çaren yoktur.arkadaşlarına yalan söylersin sırf dışarı çıkmamak için.hatta sevgiline bile...asosyallikmiş peeh bence parasızlıktandır o. (bkz: fakir)
Sabah Saatlerinden beri bilgisayar başında bulunduğun günün sonunda, akşam yemeği için bilgisayarın başından eklemlerini çatırdatarak kalkıp, en son dün akşam kullanılan telefonu eline aldığında hiç mesaj veya çağrı gelmediğini gördüğün an.
Şöyle ki, yataktan Çıkarsın. Kahvaltı masasına oturduğun an tek bir amacın vardır, karnını doyurup, bir sigara iÇip tekrar uyumak.. Akşam yemeğine kadar uyumak, sonra belki bir film izleyip tekrar uyumak. Günlerdir süren bu kaosun sonunda farkedersin ki asosyal bir insansın. Sonrası dahada kötüdür.
uyandığında tuvalete gitmeden önce ilk yaptığın şey bilgisayarı açmaksa işte sen asosyal bir varlık olmuşsundur. önce bi tuvalete git ihtiyaçlarını karşıla nedir bu bilgisayar aaaa.
ek oklarak insanlarla iletişim kurmaya zorlandığı zaman, nerde ne yapılcağını kestiremediği zaman, çevresiyle fazla ilgilenmeyen arayanı soranı olmadığı anlarda bu duruma girebilir.
