televizyonda şirinleri izlemek. küçükken en sevdiğim çizgi film şirinlerdi. arasıra televizyon karşısında o günleri hatırlarım. hala da oturup izliyorum gördükçe. "uslu bir çocuk olursan şirinlerin köyünü bulabilirsin." işte bu cümle hala içimi ısıtıyor.
çocukların durmadan hareket etmesi için geceyi beklediği ya da karanlık bir oda , zifiri karanlık bir apartman boşluğu aradığı , ışıklı ayakkabılar . apartman içindeyken ışıklar sönsün diye ağır adımlarla merdivenleri indiren yaratıklardır .
otostopçunun galaksi rehberi*ni okumak. öyle hayaller kurduruyor ki en son çocukken bu kadar kapsamlı hayal kurmuştum dedirtiyor resmen, bir de uyunursa üstüne fantastik rüyalar görüyorsunuz tüm gece.
