ufuktan korkuyoruz.
neden?
çünkü ufuk kışkırtır.çünkü ufuk uzaklara çağırır.
çünkü ufuk bizim küçüklüğümüzü, dünyanın büyüklüğünü yüzümüze çarpar...
ama bundan korkuyorsak, sığ sularda kulaç atıp durmaya yüzmek mi denir?
dikkat edin bakın, herkes birbirine ''otur oturduğun yerde'' deyip duruyor.
herkes ''haddini bilmeye'' çağırıyor birbirini
ve aslında bu yüzden hiçbir şey bilmiyoruz, kendimizi bile.
öyleyse, açalım pencereleri.
atalım korkularımızı.
hayatı sevmek dünyayı korkusuzca kucaklamaktır.
