Netflix'te "Ölümden sonra yaşam" adında bir belgesel vardı. Öldükten sonra maksimum sürelerde ölü kalıp tekrar gelenlerin açıklamalarını dinledim. Birinci bölümünü izledikten sonra ilk izlenimim şu: Herkes benzer bir yere gidiyor. Huzurlu, güzel kokular ve canlı renklerle dolu bir yer. Cehenneme giden yok!
beni bu kız milleti cehenneme götürecek günahım vebalim onlara. ne güzel salih bir insandım yolumdan çıkardılar habire mesaj yürüme yakışıklı olmak ne kadar zormuş kızlardan iffetimi namusumu korumaya çalışıyorum.
Tertemiz bir kalp her guzel kapiyi acar. Cikarlar ugruna insanligimizi yitirmeyelim, insan bir kez masumiyeti yitirdiginde fabrika ayarlarina donemiyor.
