insanı daraltır, boğar, sıkar. hele ki modern düzenin uğramadığı şehirler, iller, kasabalar... insanın içini böylesine bi' cehalet ve modernize olamamışlığa sahip yerler, yerle yeksan eder; karartır. iyi ya da kötü; modern ya da değil; hiç farketmez. insanın olması, olmamasından daima iyidir. insanın var olduğu yerler bana keyif veriyor. hele yaştaşım olan kız arkadaşlarım, hele ki dostlarım.
hayatın olmadığı mekândır. cafe, avm, pastane vb. yerler insan olmadan hiçbir keyif vermiyor. düşünün ki tüm şehirler bomboş, hiçbir insan yok... evet, bize insan nimetini verdiğin için teşekkürler rabbim.
kin tuttuğumuz, sevdiğimiz v.s. her insanın bizim için bi' değeri vardır; iyi ya da kötü. demek ki yaşamın var olması için tüm insanlar bize lazımmış. sabah kaldırımdan geçerken kenarda oturan dilenci, hemen sol tarafta kol kola sarmaşık halde yürüyen sevgili çift, çocuğuna okula gitmesi için bağıran karşı apartmandaki dairede yaşayan anne, hızlı adımlarla yürürken bize selam veren arkadaşlarımız, farklı siyasi görüşten olan insanların bize bakış anları gibi bütünü oluşturan parçaların karşılıklı ilişkisidir yaşam.
