zaman geçiyor, dünyaya gözlerini açan yaşadığını farkedemeden göçüyor. 4,5 milyarlık dünyada ne insanlar geldi ne insanlar geçti.Herkesin ortak bir amacı olmadı hiçbir zaman. Kimisi evlatlarına daha güzel bir yaşam sunmak için çabaladı, kimisi iyi bir mevkiiye gelmek için. Bir diğerinin amacı dünyevi güzelliklerin doyum noktasına ulaşmaktı, bir başkasının amacı ise koduğumun dünyasında hayatta kalabilmekti.
Peki kimler bunu ne kadar başarabildi? Kimler artık ölsem de gam yemem diyebildi? Amaca ulaşmak yeni bir başlangıç mıdır yoksa gönül ferahlığıyla bu dünyadan göç etme sebebi midir?
insan yaşamını gayelerine göre oluşturur, seçimlerini bu şekilde gerçekleştirir. Peki ya hayatta gayesi olmayanlar? Sonbaharda ağaç dallarının yitirdiği yaprak misali, bir sağa bir sola... Bu insanlar, her türlü suçu işleyebilecek, karışabilecek hale gelirler.
Benim nesilim 20. yüzyılın sonlarına doğru yeşeren bir nesil. 4,5 milyarlık dünya da kimbilir kaç milyar insan geldi geçti. Yaşantımı bir partiye, bir spor klubüne, bir şovmene ve bunun gibi ipe sapa yaramaz şeylere harcayamam. Özgün olmalıyım, olmalıyız.Hayat senin, kimse senin yaşamından sorumlu olamaz.Reenkarnasyon yoksa eğer geri dönüşü olmayan bir yol bu, keşkelerinin olmadığı bir yol olmalı. Kararlarını özgürce verebildiğin ve pişmanlık duymadığın bir yol...
Hayatını kendi isteklerinle senkronize et, mutluluk ister istemez yanında olur.
insan oğlunun yaşama sebebi nedir bilmiyorum ama benim yaşama sebebim bir gün öleceğimi biliyor olmak.bunun rahatlığı ile yaşıyorum. eğer bunu bilmiyor olsaydım çoktan intihar etmiştim.
