tatmin duygumuz.eskiden ne güzel azla yetinir idik,artık hepimizde daha fazlasını,daha iyisini isteme gibi bir durum ortaya çıktı ki artık hiçbir şey bize yetmemeye başlıyor.
Bir gün insan virgülü kaybetti, o zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı; cümleleri basitleşince düşünceleri de basitleşti.Sonra ünlem işaretini kaybetti; alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı.Artık ne bir şeye kızıyor, ne bir şeye seviniyordu.Hiç bir şey onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu.Bir süre sonra soru işaretini kaybetti ve soru sormaz oldu, hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu.Ne evren, ne dünya, ne de kendi apartmanı umurundaydı.Birkaç yıl sonra iki nokta üst üste işaretini kaybetti ve davranış nedenlerini başkalarına açıklamaktan vazgeçti.Ömrünün sonuna doğru elinde yalnız tırnak işareti kalmıştı.Kendine özgü tek düşüncesi yoktu, yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu.Düşünmeyi unuttu ve böylece son noktaya erişti.
kaybettiğimiz çok şey var ama aklıma ilk geleni yazıyorum. dilimizi kaybediyoruz. osmanlı zamanında kullanılan öz türkçe kelime yaklaşık 3000 civarındayken, 2000li yıllar itibariyle türk halkının kullandığı öz türkçe kelime sayısı sadece 300'dür... üzücü birşey lakin ülkemizin geleceği olarak gösterilen yeni nesil hala şu diyalogları kullanabilmektedir...
***hay fuck ya nasıl sinir etti beni böyle saçma bi argumanla ya!!! shit!!
xxx hey man cool ya relax ya ok noo metır ya...
lan yobaz lan hayvan ağzımı bozuyorsun. ne relax ne ne shit lan!!!
not: "bir milleti millet yapan en önemli unsur sahip olduğu dildir!"
(bkz: mustafa kemal atatürk)
