haftanın en beğenilen entrylerini okumamla birlikte kafamda bu canlandı evet. öncelikle şunu belirtmek istiyorum kürt değilim. şu sıralar kendimi türk olarak da görmüyorum. kendimi nitelendirdiğim tek sıfat ''insan'' olmam. birçok arkadaşımızdan ayrı olarak etnik kimliğimi insanlığımın önüne koymuyorum. evet ben türklüğümden, kürtlüğümden, ugandalılığımdan önce insanım, ve benim için karşımdaki herkes de önce insan. bu hafta en beğenilenleri bir başlık kapatmış. tsk nın yakarak öldürdüğü pkklılar. tekrar belirteyim, kürt veya pkk sempatizanı değilim, pkk insanları öldürüyor allah belasını versin. bu güne kadar şiddetle korkudan başka bir şey kazanmamış pkk bu günden sonra ne kazanmayı bekliyor çok merak ediyorum. pkk ya sövdükten sonra artık beni objektif olarak dinleyebilirsiniz sanırım. şu başlığı bir okuyalım. çoğul ekini de geçiyorum. tek bir insanın yanarak ölmesine sevinmek ne demektir arkadaş. biz nası yaratıklar olmuşuz, bu adamları nasıl ana babalar yetiştiriyor, nasıl bir sistem beyninize bu fikirleri sokuyor da siz yanarak ölen bi insanın arkasından iyi olmuş orospu çocuğuna diyebiliyorsunuz. çok merak ediyorum acaba karşılarında bir kürt yansa o yanan et kokusuna kusmadan, psikolojisi alt üst olmadan dayanabilecek bir insan var mıdır? he eğer varsa sosyopat olduğunu gösterir.
"Sabah sabah insanını denedim dünyanın
Cimrilik dolu deriler yürüyordu
Başka bir şey göremedim
Sonra kanaat kınından bir kılıç çektim
Keskin tarafıyla
Onlardan ümidimi kestim..." *
