ölümü az buçuk tanıyoruz ve bekliyoruz ama hayat bize haberimiz olmadan ansızın veriliyor. onunla ne yapacağımızı bilmiyoruz, sadece sonunda öleceğimizi biliyoruz. çocukların kurşunlandığı ya da tecavüze uğradığı, iklimin mahvedilip hayvanların yersiz yurtsuz kaldığı bir dünyada gerçek anlamda vicdanı olan bir doğmuşun vicdan azabı duymadan hayattan zevk alabilmesi çok zor.
gerçekten insan kalbi olan insanları bitmeyen hüzünlerinden tanıyabilirsiniz. hayat devamlı mutlu olmak için fazla insafsız bir boyut. bitse de gitsek moduna uygun daha çok.
kimi insan var hayvan, kimi var hayvandan daha hayvan, kimisine dersin hayvan ayıp olur hayvana, hayvanları hakaret kelimesi gibi kullanan mı daha hayvan yoksa kediler üzerinden prim kasıp böcekten tiksinen mi daha hayvan.
kafayı yemiş olmalıyım.
bu dünyada sadece burjuvazinin değil tüm insanların rahat ve mutlu yaşamaya hakkı var.Sınıf bilincine sahip olun burjuvazinin kâr elde etme aleti olmayın.
Hepimiz birbirimizden kendimizi korumak için kötü davranıyoruz ya da olmadigimiz gibi davraniyoruz içten içe yordu bizi bu aslinda ama mecbur hissediyoruz kendimizi hatta cogumuzun karakterine işledi. Bizleri bu hale getirenler diğer dünyada bunun hesabini nasıl verecek...
Belki de önümüzdeki binlerce yıl boyunca insanlık yine kan ile beslenecek. Ama siz yine de yalnızca sevgiyi öğütleyin, sizden sonraki nesillere... Umudunuzu hiçbir zaman kaybetmeyin. Ve asla unutmayın; sonunda mutlaka sevgi kazanacak!
